Mijn eerste zegen, mijn kind Naëndra, werd geboren in 2007. Een prachtige tijd. Een nieuwe ervaring.
Toen mijn kind vijf tot zes maanden oud was, begon ik als moeder op te merken dat wanneer ik haar riep, ze niet naar mij keek of reageerde op de geluiden in huis. Mijn familie, vooral mijn ouders, zeiden me: “Nee, het kind hoort wel.” Maar een moeders intuïtie voelt altijd iets bijzonders. Daarom stond ik op dat moment niet te veel op mijn strepen, want iedereen thuis zei dat ik dingen aan het verbeelden was die niet waar waren.
Toen mijn kind negen maanden oud was, werd haar eerste gehoortest afgenomen bij het Consultatiebureau. Daar bevestigden ze wat ik al vermoedde: mijn kind reageerde op geen enkel geluid. Als ze reageerde, was het puur toeval.
Zo begon het proces. Ik moest naar een KNO-arts, waar verschillende gehoortesten werden afgenomen. Uiteindelijk werd de laatste test in het ziekenhuis, Sehos, gedaan.
Het eindresultaat van Sehos was dat mijn kind een ernstig gehoorverlies had.
Met deze informatie kregen we de mogelijkheid om in mei 2009 naar Nederland te gaan voor meer gehoortesten. In Nederland werd de diagnose bevestigd. Mijn kind had veel gehoorverlies, ze was doof. Met deze resultaten in de hand kwamen we terug naar Curaçao.
In november 2009, met de hulp van KNO-arts Dr. Rach en goedkeuring van de SVB, werden we teruggestuurd naar Nederland voor een Cochleair Implantaat (C.I.). De artsen vertelden ons dat ze ons niet konden garanderen dat het resultaat van de operatie positief zou zijn, omdat veel factoren een rol speelden. We werden geïnformeerd over de verschillende aspecten. Mijn man ondersteunde en begeleidde mij en ons kind door het hele proces.
Als familie bleven we vol vertrouwen in God dat alles goed zou komen. Wat bijzonder was voor ons, was dat de dokter die onze dochter zou opereren Emmanuel heette. In de Bijbel betekent Emmanuel “God met ons.” De dagen voor de operatie en ook op de dag zelf stelden we ons vertrouwen in God dat alles goed zou verlopen en dat het resultaat vruchtbaar zou zijn.
We danken God, want de operatie verliep goed. Halverwege december 2009 kreeg mijn kind een afspraak om het implantaat voor de eerste keer te testen. De eerste reactie van mijn kind met haar implantaat was heel mooi. Mijn kind kon horen! Wat een vreugde om mijn kind te zien reageren wanneer ik of iemand anders haar riep of geluid maakte. We waren enorm gelukkig.
Langzaam maar zeker raakte mijn kind gewend aan het implantaat. Ze droeg het elke dag een beetje, om eraan te wennen. Ze vond het fijn om haar apparaat te dragen. Binnen een maand kon ze haar eerste woordje in het Nederlands zeggen: “Paard”. We waren ontzettend blij met de aandacht en begeleiding die ze in Nederland kreeg. We bleven acht maanden in Nederland voor haar revalidatie en nazorg, en in juni 2010 kwamen we terug naar Curaçao.
In 2011 kregen we onze tweede zegen, ons kind Jianthe. In die tijd waren de dingen moderner, en na twee weken konden baby’s al een gehoortest doen. Jianthe’s gehoortest ging goed. Ons kind kon horen, en daar waren we ontzettend blij mee. Helaas, naarmate de maanden verstreken, ging haar gehoor achteruit. Via testen in Sehos en later in Colombia werd bevestigd dat ons kind ook doof was.
Nu moesten we hetzelfde proces doorlopen als met ons eerste kind. We waren net zo positief, en alles verliep goed, ook met de operatie van ons tweede kind. Wel was geen enkel kind hetzelfde. Onze tweede kind deed er iets langer over om aan het apparaat te wennen, maar na verloop van tijd begon ook zij het prettig te vinden om het te dragen. Ze staat zelfs ’s ochtends op en zet haar apparaat zelf op.
Terug in Curaçao kan ik zeggen dat beide kinderen een warme ontvangst en geweldige begeleiding kregen op de Myrna Dovale School. Beide kinderen krijgen de nodige aandacht om hun vaardigheden zo goed mogelijk te ontwikkelen.
Het C.I.-apparaat heeft beide kinderen zeker een extra waarde gegeven, en hun taalontwikkeling verliep daardoor sneller, met dank aan de docenten van de Myrna Dovale School. Ik ben heel dankbaar voor het hoofd van de school, de docenten en de logopedisten voor hun geweldige werk. Jullie zijn en blijven altijd een familie voor ons.
Ik moet ook mijn man bedanken, die mij en onze kinderen 100% heeft gesteund in dit hele proces. Zijn steun heeft het proces zeker een stuk lichter gemaakt. Mijn man zorgde ervoor dat hij zich goed informeerde, las en kwam alles te weten over de verschillende aspecten van het apparaat. Hij heeft zelfs verschillende mensen op Curaçao geholpen met hun apparaten.
Dank aan een ieder die ons door dit proces heeft geholpen!